Δεν χρειάζεται Υπουργείο Περιβάλλοντος

Ποτέ πριν δεν έχαναν τόσο πολύ οι λέξεις το νόημά τους όσο με την σημερινή ομιλία του Καραμανλή για το περιβάλλον στη Βουλή.

Μια απαρίθμηση γενικών «ενεργειών», προθέσεων, «μελετών», «προώθησης θεμάτων» από αυτά που τόσα απαριθμούνται και «γίνονται» με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα να είναι μια απέραντη χωματερή, ένας κρανίου τόπος.

Ξανά-μανά οι βουλευτές του να χειροκροτούν το «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος» που από πίσω κρύβει την ξεδιάντροπη αντιμετώπιση του «έλα μωρά, εντάξει θα ξαναφυτρώσουν» αλλά χωρίς να έχουν ερωτηθεί τα ενδιαφερόμενα αιγοπροβάτα, οδοστρωτήρες και επενδυτές.

Όλα αυτά για να καταφέρει τι; Να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τη δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος;

Λες και είναι θέμα ύπαρξης υπουργείου και όχι προγράμματος η συνολική αντιμετώπιση. Λες και επειδή έχουμε Υπουργεία Υγείας, Παιδείας, Αγροτικής Ανάπτυξης κ.ο.κ., έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα στους τομείς αυτούς! Λες και ο Αλογοσκούφης θα διαθέσει κονδύλια -από τα πολλά αδιάθετα- για να γίνει περιβαλλοντική πολιτική όταν κόβει συνεχώς από την παιδεία και την υγεία. Λες και θα σταματήσουν τη λειτουργία τους οι οικοδομική συνεταιρισμοί, θα γίνει άμεσα κτηματολόγιο, θα ελεγχθούν οι χρήσεις φυτοφαρμάκων, χωματερών, των αδίστακτων κυνηγών, θα σταματήσουν τα αυθαίρετα, θα ελευθερωθούν οι ακτές, θα καθαρίσουν τα ποτάμια και οι λίμνες, θα καθαρίσει το «πόσιμο» νερό της Βοιωτίας. Λες και θα σταματήσει η ταξιτζάρα να πετάει το τσιγάρο απ το παράθυρο, η φορτηγατζάρα το πλαστικό ποτήρι του φραπόγαλου. Όλα αυτά γίνονται επειδή δεν έχουμε Υπουργείο Περιβάλλοντος;

Δεν έχει δει η πρωθυπουργάρα άραγε πριν κάνει όλη αυτή την γελοία απαρίθμηση των «οικολογικών κατορθωμάτων», τα σκουπιδιάρικα των Δήμων που παίρνουν και τα προς ανακύκλωση απορρίμματα μαζί με τα υπόλοιπα;
Αν λοιπόν στην Ελλάδα του 2007 η ανακύκλωση είναι ακόμα ζητούμενο, πως περιμένουμε να γίνει οτιδήποτε περισσότερο;

Ήταν όμως η συζήτηση στη Βουλή μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για τον Αλαβάνο να κάνει μια έξοχη τοποθέτηση, να επισημάνει τα προβλήματα και να αναδείξει τον ρόλο που μπορεί να παίξει σήμερα η αριστερά στο καίριο θέμα της οικολογίας και της σχέσης μας με το περιβάλλον. Να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξει και ουσιαστικός και συγκεκριμένος λόγος και προτάσεις πέρα από τα δοκιμασμένα και αποτυχημένα μονοπάτια στείρας «ανυπακοής». Όπως άλλωστε ουσιαστικές και συγκεκριμένες είναι και οι θέσεις του Μιχάλη Παπαγιαννάκη όπως παρατίθενται στο site του Στάθη Χαικάλη.

Ναι λοιπόν δεν χρειαζόμαστε Υπουργείο Περιβάλλοντος για επικοινωνιακούς λόγους, για να δείξει η κυβέρνηση πως έχει οικολογική ανησυχία, αλλά για να αναδειχτεί στην ουσία άλλο ένα αποτυχημένο υπουργείο μηδενικής πολιτικής θέλησης.