4/4/08

Το δημοκρατικό δικαίωμα του να διαλέγεις κινητό




Είναι μερικές φορές που ένα μικρό σχόλιο, μια κουβέντα γίνεται αφορμή για μια χιονοστιβάδα σκέψεων που προκαλείται από μια ενοχική χιονόμπαλα, ή όπως έχουμε δει και στα καρτούνς μια ουρανομήκη κραυγή απελπισίας.
Στην περίπτωσή μου έφτανε Το post της Espoir να με βάλει σε σκέψεις.

Κάθομαι λοιπόν και αναλογίζομαι το πως έχουμε αφήσει να πεθάνουν όλες μας οι ιδεολογίες, τα πιστεύω, πως αφήσαμε να ξεπουληθούν οι αλήθειες μας. Να γίνουν οι σημαίες μας περιτύλιγμα στα ψώνια μας.

Πως γίνεται που να πάρει η ευχή να είναι αυτή σήμερα η πραγματικότητά μας; Πως γίνεται να δεχόμαστε έστω και υπόγεια, χωρίς να το συνειδητοποιούμε ότι περιορίσαμε τη δύναμη των δικαιωμάτων μας να εξαντλείται στην επιλογή του κινητού;

Θυμάμαι ότι κάποτε, εκτός από Μπάροουζ, Γκίνζμπεργκ, Μπουκόφσκι Κέρουακ και Καστανέντα, διαβάζαμε και Ρέυ Μπράντμπερυ, Ασίμωφ, Σπίνραντ και Χάξλευ που έκρυβαν πίσω από την ετικέτα «επιστημονική φαντασία» ολόκληρες πολιτικές πραγματείες που περιέγραφαν μια κοινωνία προβάτων, λοβοτομημένων, νομοταγών καταναλωτών που ζούσαν σε μια παστεριωμένη κοινωνία και φαίνονταν αυτές οι περιγραφές σαν εφιαλτικά σενάρια που ήταν αδύνατον να έρθουν ποτέ.

Πως έγινε δυνατόν να είναι σήμερα πραγματικότητα το κάποτε εφιαλτικό σενάριο που προέβλεπε ότι θα μετατραπούμε σε μια άβουλη επιτηρούμενη μάζα;

Φαινόταν αδύνατον τότε να συμβεί, γιατί αμφισβητούσαμε, είχαμε ταινίες, μουσικές και βιβλία που έλεγαν αυτό που θέλαμε να πούμε και μαζευόμασταν σε δικά μας στέκια και τα κουβεντιάζαμε. Δίναμε υποσχέσεις στον εαυτό μας ότι εμείς αλλιώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, ότι εμείς δεν θα ενταχθούμε στο σύστημα με τους δικούς τους όρους. Ελπίζαμε ότι θα αλλάξουμε το σύστημα γιατί το σύστημα ακόμα κι αν είχε στελεχωθεί από εμάς, θα το πολεμούσαμε από μέσα. Και κάποτε ήρθε ο καιρός και ενταχθήκαμε στο σύστημα και δεν το ρίξαμε ποτέ, γιατί πλέον το χρειαζόμαστε. Γιατί έχουμε παιδιά να θρέψουμε και δεν τα ανατρέφουμε διαφορετικά, αλλά τα ανατρέφουμε με την εικόνα του πατέρα που αργεί να επιστρέψει στο σπίτι γιατί δουλεύει μέχρι αργά. Και δουλεύει μέχρι αργά για να μπορέσει να εξαργυρώσει την έλλειψη επαφής αγοράζοντας στο παιδί του αυτά που έχει και το παιδί του διπλανού, που είδαν στη διαφήμιση.
Ο διπλανός δε, είναι ο σπασίκλας της τότε τάξης σου που ποτέ δεν αμφισβήτησε το σύστημα, που πάντα φλέρταρε με την συντήρηση και τα αξιώματα και ποτέ δεν έτρεχε σε διαδηλώσεις για αλληλεγγύη στη Νικαράγουα και σήμερα πια δουλεύετε -στην καλύτερη περίπτωση- σε διπλανά γραφεία και οι δύο για την ίδια εταιρία. Στη χειρότερη περίπτωση είναι το αφεντικό σου!

Να γιατί αυτοί που κάποτε θέλανε να αλλάξουν τον κόσμο, οι αμφισβητίες, οι ροκάδες, οι της αριστεράς έστω, πηγαίνουν σήμερα τα παιδιά τους να διασκεδάσουν στο Mall, προσπαθούν να υποκαταστήσουν την περιορισμένη τους παρουσία στο σπίτι, με ψώνια

Κι όμως, κάπου βαθιά μέσα μας ακόμα υπάρχει μια λάμψη που τρεμοπαίζει. Και που αναζωπυρώνεται κάθε φορά που μιλάμε με φίλους και γνωστούς από τότε, κάθε φορά που διαβάζουμε ένα από τα βιβλία της νιότης μας, που ακούμε ένα από τα τραγούδια που αγαπήσαμε, και τότε θέλουμε να μιλήσουμε, να τα πούμε και να αποφασίσουμε ότι αυτό που κάνουμε δεν μας πάει και ότι ακόμα θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Δεν βρισκόμαστε πια με τα άλλα κουρέλια της νιότης μας γιατί και να βρεθούμε, αυτά που έχουμε να πούμε δεν ακούγονται.

Πώς να ακουστείς άλλωστε στην τόση φασαρία; Πώς να προλάβεις να μιλήσεις στο παιδί σου για ιδεολογίες όταν αυτό είναι τόσο απασχολημένο με το video game και το κινητό του;
Τα παιδιά μας δεν μας καταλαβαίνουν όταν τους μιλάμε γιατί δεν τα μεγαλώσαμε εμείς. Τα μεγάλωσε αντί για εμάς το σύστημα που με τόσο μίσος υπηρετήσαμε πιστά.

Το σύστημα που μας αλλοτρίωσε, που μας έκανε να ακούμε το «People have the power» να πουλάει κινητά απο το Γερμανό και να το βλέπουμε φυσιολογικό. Γιατί μέχρι εκεί φτάνει σήμερα η δύναμή μας.


Το εικαστικό με τον Λένιν είναι ζωγραφική του Alexander Kosolapov

19 σχόλια:

Dr. Feleki είπε...

Οταν οι "αμφισβητίες" φίλε μου "έρθουν στα πράγματα" τότε τελειώνει και η αμφισβήτηση. Ετσι δεν ειναι; Θυμαμαι και θα θυμαμαι παντα "περιθωριακό" φιλαρακι της νιότης μου να φωνάζει πως θελει να "καταστρεψει το σύστημα"... Σήμερα ξερεις που ειναι; Μελος του Διπλωματικου Σώματος. Η απάντησή του οταν του θυμίζω τις "παλαβομάρες" και το ξύλο που φάγαμε μικροί ξερεις ποια είναι; "Ανακάλυψα ότι ειναι πιο ευκολο να αλλάξεις το σύστημα "απο μέσα" και αυτο προσπαθω"

Από μέσα λοιπον Ανέστη. Και όλο και πιο μέσα. Μέχρι να βρουνε πάτο ή έστω να βγούνε από το στόμα μας.

Khlysty είπε...

Μιας και μιλούσαμε για Πράγα κάπου αλλού, σου αρέσουν τα μνημεία και τα μουσεία κατά του κομμουνισμού; Ωραία δεν είναι; Άρα, Ανέστη μου, για ποιες ιδεολογίες να μιλήσεις σήμερα, όταν η χώρα που αποπειράθηκε να γεννήσει το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο -...μετά, βέβαια, ήρθαν τα τανκς και το πανηγύρι έληξε- σήμερα κολυμπά στα θολά νερά του ευρώ και των ακραίων διαφορών (και η Τσεχία είναι καλά, έτσι; Ας μη μιλήσουμε για Ρουμανία, Πολωνία, Βουλγαρία, κλπ). Όσο για τους Spinrad, Dick, Herbert, Aldiss, Zelazny και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, ΔΕΝ έγραφαν επιστημονική φαντασία: τις ΗΠΑ των νεκρών Kennedy, του Eisenhower, του Lyndon Johnson και του Nixon περιέγραφαν (σου θυμίζει το σήμερα η εποχή εκείνη; Καλά κάνει). Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς κυνηγήθηκαν από το καθεστώς. Η ιδεολογία πέθανε κάτω από τους όγκους του lifestyle και της κονόμας και των θλιβερών συμβιβασμών που καθημερινά κάνουμε για να επιβιώσουμε. Ξέρεις, έχει πολύ πλάκα αν σκεφθείς ότι αυτοί που σήμερα κυβερνούν τον κόσμο ήταν οι χίππιδες του χθες και οι "καμμένοι" των '70. Που, μετά, πλύθηκαν, φόρεσαν κοστούμια και επιβάλλουν τρόπους ζωής που -επί της ουσίας- πάντα ονειρεύονταν. Και τώρα, που σιγά-σιγά οι Cayenne τους θαμπώνουν, τώρα αγωνίζονται ακόμα περισσότερο, ώστε να με/μας πείσουν ότι χρειάζονται κι άλλες δικές μας θυσίες για να μπορέσουν αυτοί να συνεχίσουν να ζουν όπως επιθυμούν. Δικαίωμα να επιλέξεις κινητό; Σε λίγο δε θα έχεις δικαίωμα να επιλέξεις να ζεις ή να πεθάνεις. Και -λυπάμαι- δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία/ελπίδα της Espoir. Διότι το σύστημα είναι αμοιβάδα: ό,τι δεν μπορεί να νικήσει, το εγκολπώνεται και το αδρανοποιεί, κάνοντάς το ασφαλές (sorry για το παραλήρημα...).

Dr. Feleki είπε...

A,τωρα που το θυμηθηκα... Διαβαζες και Ασίμωφ πουλακι μου ε; Κατσε να το σημειωσω (θελω κι εγω να ριξω το συστημα "απο μέσα" μου εχεις εμπιστοσύνη ετσι δεν ειναι; )

Ανώνυμος είπε...

α) "Πώς να προλάβεις να μιλήσεις στο παιδί σου για ιδεολογίες όταν αυτό είναι τόσο απασχολημένο με το video game και το κινητό του;"
ερωτηση : Ποιο "κουρέλι της νιότης σου"
του το αγόρασε?
β) Λίβελος ή αυτοκριτική? :)
Κι όμως, κάπου βαθιά μέσα μας ακόμα υπάρχει μια λάμψη που τρεμοπαίζει.
Kάνε την φλόγα στην πράξη ( παρε του από τα χέρια το κινητό, κρύψε του το video game και μίλα του για τις εμπειρίες σου.Αν δεν τα κα8οδηγήσουμε εμείς, αφήνουμε να τα κα8οδηγεί το σύστημα...
γ)Το οτι σκεφτεσαι όπως σκέφτεσαι , το οτι τα εκφράζεις , το ότι ακομα τα "φωνάζεις" είναι καλό σημάδι!
σε καλό δρόμο βρίσκεσαι...! χαχαχ ζεις ακόμα..το παλεύεις
ΚΕΕP ON GOING
Την καλημέρα μου ΑΝέστη :)
Καλό S/K να έχουμε

kelly alamanou είπε...

Ποτέ δεν είναι αργά για όποιον θέλει στ'αλήθεια να ζήσει ΑΛΛΙΩΣ.
Με φαντασία και έμπνευση.
Οσο για τις ιδεολογίες της νιότης μας.. ε να μη αρχίζω και θυμάμαι τη φανατίλα και τα ξύλινα λόγια μας..
Τότε που οι απαντήσεις που είχαμε διαθέσιμες ήταν περισότερες από τις ερωτήσεις μας..
.....
with out understand our selfs copletely we can not create a good society.

Tα φιλιά μου Ανέστιε και καλό ΣΒΚ

ανεστης είπε...

Είναι απο τις φορές που δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο στα σχόλιά σας.
Μόνο μια παρτήρηση Λιακάδα:
Ναι, αυτοκριτική σε μένα και στη γενιά μου κάνω που θεώρησα οτι είχε την υποδομή για κάτι καλύτερο απο το να προσπαθεί να επιβιώσει και να οχυρωθεί σε μαιζονέτες με ακριβα αυτοκίνητα. Αν πάρουμε το κινητό και vg απο τα χέρια του θα καταφέρουμε το αντίστροφο, αποστερώντας τα θα τα κάνουμε αντικείμενο πόθου. Φωνάζω γιατί αυτό που θα έπρεπε να γίνει (να τα υπερβούν και να τα αμφισβητήσουν) δεν έχουμε χρόνο -και διάθεση;- να τα κάνουμε μέσω της ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους.
Δε βαριέσται ρε παιδιά... έτσι κι αλλοιώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάποια στιγμή θα έρθει ο κορεσμός, θα ξεπηδήσει και θα διογκωθεί ένα κίνημα αντικαταναλωτισμού. Να ελπίζουμε μόνο τα παιδιά μας να είναι με το κίνημα και οχι με το σύστημα.
Και μπορεί να γίνει ίσως γιατί σήμερα είναι η μόνη εποχή που οι γονείς-αμφισβητίες είναι περισσότεροι απο τα παιδιά-επαναστάτες.

Ανώνυμος είπε...

Δεν εννοούσα να τους τα στερήσεις ... Ετσι ναι 8α γίνουν αντικείμενο πό8ου ...απω8ημένο...
μια ωρίτσα την ημέρα..κάποιες κουβέντες στην κατάλληλη στιγμή ρίχνουν το σπόρο ... Και νάσαι σίγουρος κάτι 8α φυτρώσει μετά.
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτη η γενειά είναι καλύτερη από μας..
Απλά πιο.. απροσανατολισμένη γιατί δέχεται καταιγισμό ερε8ισμάτων και δεν προλαβαίνει να επικεντρω8εί!
Καλημέρα με Λιακάδα!

Ανώνυμος είπε...

Ας τους μάθουμε να διαβάζουν από μικρά. Λίγο διάβασμα κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν, πριν τα αποκοιμήσει η TV, τα VideoGames, τα Tamagotchi. Και θα τον βρουν το δρόμο τους.

Ανώνυμος είπε...

tamagotchi! Αλλος εφιάλτης! για να γλυτωσς την ανιψούλα μου απο αυτό προχτές κουβάλησα στο σπίτι μια κεραμιδόγατα!

Ανώνυμος είπε...

Συνέπεια δεν υπάρχει..απλά.
συνέπεια ανάμεσα στα πιστε΄θω και τον τρόπο ζωής.Και όταν προσπαθείς να είσαι συνεπής τότε σε περιθωριοποιεί η κοινώνια βάζοντας επάνω σου την ετικέτα του γραφικού,του βλάκα,του μπατήρη και άλλα.
Διστυχώς στην εποχή μας που όλα δραχμοποιούντε δεν υπάρχει ελπίδα για άμεση αλλαγή.

patsiouri είπε...

Ειδικά με τα παιδιά ρε γαμώτο...δε μπορείς να κάνεις αλλιώς...το παιδί του διπλανού τα έχει όλα...πάντα...

Ανώνυμος είπε...

@Μαραμένα Σύκα: Eίναι προτιμότερο να σου κολλήσουν την ετικέτα του "γραφικού" ή να νιώ8εις ασυνεπής ανάμεσα στα πιστέυω σου και στον τρόπο ζωής που στο κάτω κάτω άλλοι πάνε να σου επιβάλλουν? Διαλέγουμε (όσο μπορούμε..) και πέρνουμε ...
@Ανέστη, το κινητόσου το διαλεξες μόνος? τυχερέ!Εμένα μου το "επέβαλε " η vodafon με την επιδότηση δόλωμα..
( αδυναμια χαρακτήρα :) ppp )

ανεστης είπε...

@ανώνυμος
Διάβασμα; Τώρα πια; Όταν όλα τα ερεθίσματα είναι εικόνα και ήχος;

@σύκα
Γραφικοί βλάκες και μπατήρηδες χαρακτηρίζονται οι αντισυμβατικοί μόνο σε νεόπλουτες κοινωνίες. Στην Ολλανδία, στη Δανία, στην Αυστρία, ακόμα και τις ΗΠΑ συνάντησα μια χαρά τέτοιο κόσμο, προσγειωμένο και "συμβατικά" αντικαταναλωτικό και δόξα τω θεώ είναι μια χαρά υγιείς άνθρωποι και πολύ πιο ενδιεφέροντες στην παρέα απο τα στελέχη επιχειρήσεων που μιλούν συνεχώς για την καριέρα τους.
Αν αυτά τα στελέχη χαρακτηρίσουν τους αντισυμβατικούς "γραφικούς βλάκες και μπατίρηδες" φαντάζομαι δεν θα έχει και μεγάλη σημασία.

Elias είπε...

Όλοι εσείς οι αμφισβητίες που θέλατε ν' αλλάξετε τον κόσμο, ήσασταν μία μειοψηφία με ελάχιστη κοινωνική ανταπόκριση. Δεν το συνειδητοποιούσατε όμως ξεκάθαρα, γιατί συναγελαζόσασταν μεταξύ σας, ο ένας ανατροφοδοτούσε τις ιδέες του άλλου και νομίζατε ότι το σύστημα θα καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή.

Κάτι κάνατε πάντως, αν και πολύ λιγότερα απ' όσα ονειρευτήκατε. Δεν ανθίσατε ματαίως.

@Khlysty
Πιστεύεις ότι εξαντλείς τους Spinrad, Dick, Herbert, Aldiss, Zelazny κ.λπ. έτσι απλά, με ένα: "περιέγραφαν τις ΗΠΑ των νεκρών Kennedy, του Eisenhower, του Lyndon Johnson και του Nixon";
Μην το δηλώνεις τόσο απόλυτα, τουλάχιστον.

ανεστης είπε...

Elias, ελπίζω να μη γεννήθηκες γέρος, να θέλησες κι εσύ κάποτε να αλλάξεις τον κόσμο.
Οι αμφισβητίες πάντως δεν περιμένουν «κοινωνική ανταπόκριση» σε κρίσιμα ποσοστά γιατί αν την είχαν τότε η αλλαγή θα ήταν εύκολη, μη σου πω κιόλας οτι θα είχε ήδη συντελεστεί. Όχι;

Khlysty είπε...

@elias

Στο σχόλιό μου έγραψα ότι: "Όσο για τους Spinrad, Dick, Herbert, Aldiss, Zelazny και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, ΔΕΝ έγραφαν επιστημονική φαντασία: τις ΗΠΑ των νεκρών Kennedy, του Eisenhower, του Lyndon Johnson και του Nixon περιέγραφαν (σου θυμίζει το σήμερα η εποχή εκείνη; Καλά κάνει). Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς κυνηγήθηκαν από το καθεστώς". ΔΕΝ τους εξάντλησα, λοιπόν, μόνο σε αυτό που λες, απλώς τόνισα ότι η "επιστημονική φάντασία" ήταν απλώς ένα προπέτασμα για να ασκούν κριτική στο "σήμερά" τους, γεγονός που τους κάνει ακόμα πιο διαχρονικούς απ' όσο είναι οι προγενέστεροί τους. Όσο για το ζήτημα των μειοψηφιών, ξέρεις, ποτέ οι αλλαγές δεν ξεκίνησαν ως πλειοψηφικά ρεύματα. Κι αν το σύστημα τις ενσωμάτωσε, αυτό, τελικά, έγινε αφότου πρώτα οι αλλαγές κυνηγήθηκαν, λοιδωρήθηκαν και απορρίφθηκαν ως "ελιτίστικες" και "μη εφαρμόσιμες"...

Ανώνυμος είπε...

Πόσες αλήθειες μαζεμένες...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καταπέλτης το κείμενό σου, Ανέστη μου. Πώς να μιλήσεις για ιδεολογίες όταν όλη τη μέρα δουλεύεις και τις λίγες που είσαι στο σπίτι αγωνίζεσαι να επιζήσεις ανάμεσα στην υποκουλτούρα και την ερημιά του τίποτα;

ανεστης είπε...

Δείμο, και χρόνο να βρεις, για ποιές ιδεολογίες να μιλήσεις; Ποιά ιδανικά; Έμεινε τίποτε όρθιο; Ούτε να ονειρευτείς δεν σ' αφήνουν. Μήπως ο Φουκουγιάμα είχε δίκιο; Μήπως τέλειωσε η ιστορία;